صفحه نمایش

به مناسبت ماه رمضان آن شعر معروف عمان سامانی را گذاشته ام.

 

کیست این پنهان مرا در جان و تن

از زبان من همی گوید سخن

این که گوید از لب من راز کیست

بشنوید این صاحب آواز کیست

در من این سان خودنمایی می کند

ادعای آشنایی می کند

کیست این گویا و شنوا در تنم

باورم یا رب نیاید کان منم

خوش پریشان با منش گفتار هاست

در پریشان گویی اش اسرار هاست

گوید او چون شاهدی صاحب جمال

حسن خود بیند به سرحد کمال

از برای خودنمایی صبح و شام

سر برآرد گه ز برزن گه زبام

با خدنگ غمزه صید دل کند

دید هرجا طایری بسمل کند

گردنی هرجا درآرد در کمند

تا نگوید کس اسیرانش کم اند